De gevangenissen Esserheem en Norgerhaven werden regelmatig onderworpen aan een grondige opknapbeurt. Zo werden de zalen van de gevangenen op een bepaald moment aangepast aan de heersende normen. Dat bracht voor het personeel nogal wat onrust met zich mee. Tijdens de verbouwing moesten ze extra waakzaam zijn voor ontsnappingen. Oppassen dus, want gelegenheid maakt de dief!
Het einde van de verbouwing was in zicht en het leek een dag als alle andere. Alle gevangenen waren die dag normaal van het werk terug gekomen en binnen de gevangenispoort. Na de maaltijd was het voor de bewakers tijd om de gevangenen voor de nacht in hun kooi op te sluiten. Zaalopziener Huininga had op die bewuste avond dienst en moest 23 gevangenen in hun kooien insluiten. Bij telling kwam hij niet verder dan 20 mannen. Er bleven drie kooien leeg. Drie buitenlandse misdadigers waren voortvluchtig, maar hoe kon dat nou? Alle regels waren strikt in acht genomen en toch waren er drie spoorloos.
Onmiddellijk werd het hele opsporingsapparaat in werking gezet met wachtposten op de uitvalswegen vanuit Veenhuizen. Meerdere GeWa’s waren betrokken bij de zoekactie. De drie hadden mogelijk al een voorsprong van minstens een halve dag. In de hele omgeving van Veenhuizen was geen spoor te vinden van de drie. Zouden ze dan toch nog binnen het gebouw zijn? De binnendienst kamde het hele complex uit, maar zonder resultaat. Binnen de muren van de gevangenis was ook niets te zien dat op een ontsnapping duidde. Het was frustrerend voor de bewaking. Die stond voor een raadsel. Niemand had iets gezien of gemerkt. De drie waren spoorloos verdwenen. Voorlopig kon de bewaking de dag erna alleen maar gissen, wat er precies gebeurd was, maar als het kalf verdronken is…….
Een oplettende ambtenaar zag buiten opeens dat een dakpan wat scheef op het dak van de gevangenis lag. Toen men op de zolder ging kijken, werd langzaam duidelijk wat de drie gedaan hadden om te ontsnappen.
In de zaal met de slaapkooien was bovenin een luik met een hangslot dat toegang gaf tot de zolder. Daar kon normaal gesproken niemand bij komen. Maar de drie deserteurs waren slim geweest. Dagen van voorbereiding waren eraan vooraf gegaan. Ze hadden een spectaculair plan opgezet. Het luik was hun kans…
Op de slaapzaal was op bepaalde gedeelten van de dag niemand aanwezig. In de inrichting zou niemand de drie mannen missen, als ze een kwartier per dag in de slaapzaal zouden oefenen. Dat gebeurde dagen achtereen in alle rust. Een tafel werd onder het luik gezet. Daar klommen ze alle drie op. Een van hen ging bokstaan. Het slot verwijderen was geen probleem. Het luik ging open en nummer twee en drie kwamen er door op de zolder. Daarna kon de bokstaander door de beide andere gevangenen naar boven gehesen worden. Een ander slot dat ze met een kleine zaag meegenomen hadden uit de werkplaats werd aan het luik vastgemaakt, zodat het leek alsof dat nog intact was. Ongemerkt zaagden ze onder de pannen een gat in het dak. In de slaapzaal en ookbuiten de gevangenis was dus al dagen niets verdachts te zien. De drie wachtten rustig hun kans af.
Het was een uur of zeven s’avonds en pikdonker. Dit was het moment om te vluchten. De drie deserteurs hadden tot nu toe geen slapende honden wakker gemaakt. De voorbereiding was perfect geweest en hun vlucht was helemaal volgens tijdsplan verlopen.
Toen ze hun kans schoon zagen, slopen ze onopgemerkt naar de slaapzaal, klommen op de tafel en waren in een mum van tijd op de zolder. Ze kropen door het gat in het dak, legden voorzichtig de pannen terug en Veenhuizen heeft ze in geen velden of wegen meer terug gezien……….
“Bajesverhalen Veenhuizen” (268 pag’s)
(www.bajesverhalen.nl/shop)
Een greep uit de Recensies:
‘Boeiend om te lezen wat zich vroeger in de Bajes van Veenhuizen afspeelde’
Dagblad van het Noorden (DvhN 18-7-15) “Lees deze kostelijke geschiedenis vanaf pagina 119”.
“Met veel genoegen gelezen, prachtig document, blij dat ik het heb” Willem van den Berge, Houthem)
‘Spannend, boeiend en leuk’ “Wat een mooi boek. Jammer dat ik het uit heb” (Jose Kroesen-Hankel, Sappemeer)
Inmiddels (juni’17) ook verschenen: “De Geheimen van BajesDorp” (Veenhuizen 1818-2018) 345 pag’s.De geheimen bleven onder de pet van de bewakers tot hun 65e. Spanning, Humor, Historie….
