Veenhuizen heeft iets geheimzinnigs. Ooit een rustig buurtschap met een enkele boerderij, werd het een opvang, een instituut voor landlopers, bedelaars en alcoholisten. Over het algemeen kwamen er mensen, die door welke oorzaak dan ook, aan de rand van de samenleving stonden.
De initiatiefnemer Generaal van den Bosch had het nobele idee om deze mensen te resocialiseren, terug te brengen in de maatschappij, nadat ze in Veenhuizen omgevormd waren tot eerzame burgers. Hij dacht dat door ze op te vangen, te verzorgen en te begeleiden, ze weer normaal zouden kunnen functioneren en in hun eigen levensonderhoud zouden kunnen voorzien. Overal in het land, maar vooral in de steden, werden de arme sloebers opgepakt, veroordeeld wegens landloperij en naar Veenhuizen getransporteerd.
Sommigen meldden zich zelfs vrijwillig, omdat ze totaal waren vastgelopen in de maatschappij. Voor de minder bedeelden in ons land richtte Van den Bosch de Maatschappij van Weldadigheid op. Dat was Veenhuizen ca. 1823. Later kwamen er ook steeds meer veroordeelde misdadigers, die ook in hetzelfde patroon geresocialiseerd zouden moeten worden. Van den Bosch dacht ook deze mensen weer op het rechte spoor te kunnen brengen, waardoor ze weer zouden kunnen voorzien in hun eigen levensbehoeften. Hij heeft zich heel wat op de hals gehaald, zoals later zou blijken.
