Geplaatst op Geef een reactie

Ontvoering Gevangenisdirecteur Veenhuizen (deel 2)

D. bleef achter en dacht: “Hij meer haast hebben dan ik.” Hij voelde dat er iets niet in de haak was, maar legde zich erbij neer. Maar toen het hem te lang duurde en hij niet werd binnengeroepen, begon D. argwanend te worden. Van Tuinen was een precieze man, die zou hem toch hebben gewaarschuwd als hij geen tijd voor hem had.
Dus klopte D. op de deur bij de binnenportier om zijn ongerustheid met de portier te delen. “Och”, zei de portier, “Van Tuinen heeft meer hersens dan jij en ik samen, die weet wat hij doet.”
Inmiddels kreeg de situatie in de werkkamer van directeur van Tuinen een gevaarlijke wending….
K., eenmaal binnen, haalde in een flits een door hem zelf als een mes zo scherp geslepen beitel onder zijn kleding vandaan en zette die op de keel van de directeur met de woorden: ”Jij doet precies wat ik zeg, geen onverwachte bewegingen, anders sla ik toe en kom je hier niet levend weg.” Van Tuinen schrok hevig en werd lijkbleek. Hij had geen enkele kans. Hij was niet gewapend, dus kon hij ook niet anders dan zijn belager gehoorzamen. Daarom nam hij zich voor om steeds precies aan te geven wat hij van plan was. Dus zei hij: ”OK, ik zal doen wat je wilt en geef van tevoren aan wat ik doe.”
Met het scherpe voorwerp constant op de keel van Van Tuinen brieste K.: “We gaan zonder problemen langs de buitenportier naar jouw auto. Geen kik, doe normaal tegen de portier, anders loopt het slecht met je af.”
Van Tuinen dacht na en zei bedachtzaam: “OK, dan doe ik nu mijn jas aan en gaan we naar mijn auto.”
K. pakte de directeur bij de arm, drukte met de scherpe punt van de beitel tegen zijn lichaam en snauwde: “OK, we gaan en je blijft strak naast me lopen.” Van Tuinen dacht aan mogelijke kansen om aan K. te ontkomen, maar besloot voorlopig om K. nauwlettend te gehoorzamen en hem langs de buitenportier te loodsen.
Ze liepen samen naar de poort. Van Tuinen leverde zijn sleutelbos in bij de buitenportier en zei dat hij hierbij K. toestemming gaf de gevangenis te verlaten. De portier toonde geen argwaan. Hij dacht: “Ik heb daar geen schriftelijke melding van, maar de directeur geeft mondeling toestemming dat K. Norgerhaven mag verlaten, dat is hetzelfde als een schriftelijke toestemming van de directie.”
Het was 13.15 uur. Samen liep het tweetal onopvallend naar de Volvo van Van Tuinen. Eenmaal daar siste K.: “Rustig je auto in. Starten jij, rustig rijden …. weg hier en richting Assen!”
Van Tuinen kookte innerlijk van woede en angst, maar liet dat niet merken. Hij wachtte op een moment om het portier open te doen en de auto uit te springen, maar hij wachtte op een goede kans op het juiste moment.
Constant voelde hij de scherpe beitel pijnlijk in zijn zij prikken, dus besloot hij voorlopig maar beter gevolg te geven aan de opdrachten van K…..(wordt vervolgd)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *