“We hadden Cor van H. in Veenhuizen, maar we hadden in de jaren ’70 ook een andere Cor, dat was Cor Goedhart.
Wij noemden hem Cor ‘Oude Junk’, maar wat heet oud? Hij was 56, totaal verslaafd en we hadden nooit last van hem. Hij was bleek, mager als een lat en zijn tanden hadden het allemaal begeven. Hij zag er niet uit, in één woord een wrak. Hij had alle drugs die er maar beschikbaar waren geslikt, gesnoven en gespoten, rookte als een ketter en leefde op straat. Hij had nooit geld, dus hij reisde altijd zwart.
Daarbij roofde en stal hij alles bij elkaar om aan de kost en de nodige drugs te komen.
Al dit crimineel gedrag leverde hem een gevangenisstraf van een jaar op in Veenhuizen en daar mocht hij zijn handen voor dichtknijpen.
Hij zat op dat moment geestelijk en financieel volledig aan de grond, leefde op straat en had geen vaste woon – of verblijfplaats.
Zo niet dan toch met verlof
Cor was niet lastig in de bajes. Eigenlijk was hij een zielig hoopje mens, dat professionele hulp nodig had.
Hij wilde zo graag een keer op bezoek bij zijn ouders, want die waren oud en hadden niet lang meer te leven. Maar dat kreeg hij maar niet voor elkaar.
Ook na zes keer werd zijn verzoek afgewezen, omdat hij niet op eigen benen kon staan en geen huisadres had.
Anderen, zoals b.v. Cor van H. en zijn zwager Willem H. hoefden maar een kik te geven of ze kregen toestemming om een weekend naar huis te gaan. Er werd met twee maten gemeten. Wij hadden gewoon medelijden met Cor de ‘Oude Junk’ en wilden hem een keer naar zijn ouders brengen.
Dat stuitte nogal vaak op tegenstand van onze superieuren. Het kon niet want “Regels zijn Regels.”
Uiteindelijk hebben wij, bewakers op Bankenbosch, na veel soebatten met onze meerderen, er voor gezorgd dat hij met de Kerst extra verlof kreeg om naar zijn ouders te gaan.
We konden hem tijdens zijn verlof onderbrengen bij het Leger des Heils voor een paar dagen.
Weer op straat en…..
De Kerst heeft hij, dankzij ons team, tenminste met zijn ouders kunnen vieren.
Kort daarop werd Cor vrijgelaten, maar waar moest hij heen?
Bij zijn ouders kon hij absoluut niet terecht, dus belandde hij weer op straat en vatte zijn oude roofpraktijken weer op om aan geld te komen.
Zwaar verslaafd aan de drugs en verzwakt als hij was, kon hij zijn hoofd maar nauwelijks boven water houden.
Triest was het bericht dat wij enkele maanden na zijn vrijlating kregen:
“Cor Goedhart is dood op straat gevonden. Hij is in zijn slaap overleden…..”
Het was zo dubbel.
Aan de ene kant deed het pijn en aan de andere kant waren we als bewakers blij dat we het bezoek aan zijn ouders toch nog voor hem konden regelen….”
